Afl. 27. Reconstructie van de antieke Kleurentempel als Genezende Schoonheid

Klik HIER voor YouTubefilmpje

Ida: Madama. Vandaag hebben we weer, wat ik noem, een trouvaille. Jij speelt vaak gedichten uit jouw prachtige kunstboeken en één gedicht kwam daarbij naar boven en het heet Reconstructie/ Reconstruction/ Kleurentempel en Reconstruction is ook een prachtig schilderij, eigenlijk een scroll zoals wij dat noemen dus dat betekent een tweezijdig beschilderd ongespannen doek dat je al in 2001 hebt gemaakt en eigenlijk ook een soort voorloper is al van de Kleurentempel. En misschien moeten we daarmee beginnen dat je daar in eerste instantie iets over vertelt.

Madama: Waarover? Over de Kleurentempel in de 3D  dus echt  in het atelier als een  helende tempel of het doek?

Ida: Nou, ik denk het doek Reconstruction omdat ik weet nog, dat dat ook een heel belangrijk doek was in termen van architectonisch.

Madama: Ja inderdaad. Er zijn eigenlijk twee belangrijke aspecten aan het doek Reconstructie. Je ziet inderdaad van die banen van licht, pilaren en het is inderdaad geïnspireerd naar aanleiding van een bezoek wat ik heb gebracht in Egypte aan de tempel van Hatsjepsoet. Wat natuurlijk al fantastisch was, zo'n Egyptische Faraose. En da's natuurlijk een hele geschiedenis en de tocht er naar toe. Nou, ik zou het iedereen aanraden, maar het heeft op mij zo'n verpletterende indruk gemaakt vanwege dus die zuilen structuur. Dus echt niet zoals je vaak ziet die pylonen die dus vaak rond zijn en deze zijn echt gewoon hele mooie zuilen en met een beetje verbeelding zie je dus dat ook in het werk Reconstructie.  Dan moet je voorstellen dat die banen dan inderdaad zuilen zijn en daarachter en nou komt dus eigenlijk waarom ik het dan ook Kleurentempel noem. Ik weet niet exact of het ook precies zo was, maar ik denk het eerlijk gezegd wel, want Hatsjepsoet denk ik absoluut dat ze ook een priesteres van ISIS was en niet alleen priesteres, maar incarnatie. Maar het was heel normaal in de tempels van Egypte dat het dus, los van dat de tempels waren, waren het natuurlijk Kleuren tempels. Ze waren sowieso in fullcolour, wat wij natuurlijk nu alleen in zandsteen zien hè, de limestone enzovoort. Maar het is heel erg bekend dat er kleuren healingen waren, nou ja, natuurlijk logisch met dat prachtige licht van Egypte. Dat ze dus mensen lieten baden met kleurfolies of hoe ze het ook deden.  Nou lampen weet ik niet, in ieder geval met kleuren.  Ik denk toch filters dat ze dus die die zieken met de kleuren van, versterkt door het zonlicht, wat zon is natuurlijk op zich al healing en dan de mensen lieten baden in de kleuren die bij hun op dat moment paste. En dat is een beetje het idee achter de Kleurentempel. De Kleurentempel die bestaat uit twaalf doeken waarvan één kant monochroom en de andere kant heeft een embleem, een beeld  Daar geef ik ook healingen in en initiaties. Daar kun je dus in de tempel liggen of zitten. Soms met wierook of soms alleen maar met klankschaal of gewoon helemaal soms met stilte kun je dus een doek uitkiezen en daar ja een relatie mee aangaan. Maar ook in groepsverband is dat heel mooi, dat je met elkaar dan uitwisselt wat er precies is gebeurd, daar is het in feite allemaal begonnen met het doek Reconstructie.

Ida: Ja, want we praten inderdaad over toch wel zo'n vijftien, zestien jaar later, dat je met die kleuren tempel bent begonnen en dat is ook echt een project geweest van een paar jaar om die enorme doeken die 2,5 meter hoog zijn en 150 cm breed om die te gaan schilderen. En nou ja, het zijn schitterende doeken. We gaan nu niet op elk afzonderlijk in, maar vooral op de kracht en de energetische waarde van die doeken. Want dat is denk ik weer zo'n typisch trademark van jou. Zo'n typisch iets wat sowieso in jouw hele filosofie over je werk naar buiten komt, maar wat je ook echt als je in die Kleurentempel zit, dan ervaar je dat ook.

Madama: Ja, Modern Sacred Art from the Heart. En ik vind het ook heel bijzonder dat je dus eigenlijk aansluit op een hele actuele, dus Modern Sacred Art op een hele actuele manier aan een hele eeuwenoude traditie hè? Dus dat de kleurenleer en de kleuren healing dat ook steeds meer bekend wordt hoe belangrijk dat is. Ja, dat je daar toch in die traditie past maar wel typisch op jouw manier. En ook wat daarbij hoort. En daar ben ik ook steeds meer van overtuigd. Dat creation komt door de imagination. Dus imagination is creation en creation is imagination. Dus hoe meer je dus in contact komt met het veld van waaruit jij en wat jij wil scheppen om te genezen en genezen, hoef je niet ziek voor te zijn. Genezen betekent gewoon heel worden. Één worden Dat is eigenlijk het woord sacere. Dat is dus eigenlijk gewoon Latijn voor heel worden. Ik weet niet of ik het goed uitspreek, maar dat heel worden is, is deel worden aan een groter geheel. Dat is eigenlijk het hele idee van offeren en sacred. En dat zit daarachter hè, Dat je dus een stukje, een deel bent van een groter geheel. En doordat je dus deelneemt, to take part is to partake. Dus je neemt deel aan iets en tegelijkertijd ben je deel van iets. Dus jouw aandeel, jouw creatieve aandeel en mede door jouw verbeelding scheppen van nieuwe werkelijkheden voor jezelf en daardoor ook voor het universum, in het universum. Dat is eigenlijk de hele idee van menswording.

Ida: Ja, want als we teruggaan naar de Kleurentempel en ook het idee van deel worden van het geheel, dan is ook heel belangrijk dat je daar eigenlijk de schilderijen als sculptuur ziet. De schilderijen en dus die grote doeken hangen vrij in de ruimte, zijn inderdaad in een soort hoefijzer, bij ons dan in een soort hoefijzer geplaatst. Beschut ook. En dat geeft ook een hele bijzondere dimensie aan het ervaren van de kleuren. De kleuren kunnen enorm diep op je inwerken. Vooral met die monochrome, maar ook die afbeeldingen emblemen op een wit fond. Iedereen kan daar gewoon z'n eigen verhaal in kwijt. De meest fantastische verhalen hebben er inderdaad over gehoord en dat vind ik wel een heel belangrijk punt. Zo'n schilderij als sculptuur.

Madama: Ja en als dus verbeelding opwekkend hè. Oké, ik heb het dan gemaakt, maar de spectator, de kijker die is deel tegelijk, want die maakt z'n eigen beeld. En dat eigen beeld, dat is eigenlijk net zo belangrijk. Ik zeg altijd maar het is een resonantie. Ik ben maar een aanleiding, mijn werk nodigt uit. Dat is ook mijn intentie. Hoe ik het maak om jouw innerlijke kern, jouw wezen, te laten spreken, jouw verhaal.

Ida: Ja, en dan terugkomend op dat verhaal en de aanleiding eigenlijk voor deze podcast was dat prachtige gedicht. En ik denk dat een goed moment nu is dat je dat gedicht gaat voorlezen.

Madama: Ja, Even nog dus over genezen hè? Kleurentempel genezen. Ik heb dat gedicht ook gemaakt in 2013. Lijkt wel eeuwen geleden nadat ik ook een hele nou ja, zware griep, kou en ellende en noem het op. En toen heb ik dat gedicht gemaakt. En eigenlijk ben ik ook pasgeleden weer door een enorme verkoudheid gegaan en ik denk heel veel mensen met mij. Wat ik ervan hoor En dat is aan de ene kant transformatief,  Al die lichtessenties die zeggen, nou al die troep moet eruit. Maar wat ik altijd zelf zo boeiend vind is dat je daar dan als een soort nou ja, een soort half lijk ligt, zo helemaal één of andere zak met snot. En dat dan toch. En dat is voor mij het grootste mysterie van het leven. Dat is dat je zelf die Kleurentempel bent hè? Want natuurlijk alle chakra's, de kundalini, vooral de chakra’s en al die kleuren, dus je bent zelf al sowieso de Kleurentempel. Maar dat je dan merkt dat er in jouzelf toch een genezend vermogen is dat zijn werk doet ondanks dat je zelf denkt nou als dit ooit nog wat moet worden wat ik ooit was. En langzaam maar zeker merk je dat je weer regenereert. En wat is dat dan? Dat? Ik noem het toch het onsterfelijke deel hè? Dus in de materie noemen ze dan dat Higgsdeeltje wat alles bij elkaar houdt. Nou hè, ik zeg vanuit de geestelijke wereld ja, wij noemen dat het IK BEN en het IK BEN wat is dat? Het is geen materie, dus het is ook niet je lichaam op zich, maar het is bewustzijn. Maar dat bewustzijn, het Christusbewustzijn, zo je wilt, dat bewustzijn van onsterfelijke natuur, goddelijke natuur, dat dat die regeneratie weer in dat ja, ik zeg toch maar even oneerbiedig die zak met snot hè, dat je daar gewoon als een als een zak dat je denkt nou, hoe moet ik ooit nog bewegen? En ik voel me zo koud en rillerig en dit en dat en dat dat regenererende vermogen in jezelf eigenlijk bijna zonder dat je wat doet, behalve rusten natuurlijk, het weer helemaal begin je die levenskrachten weer te voelen. En dat is voor mij, zeker deze laatste dagen weer een bewijs. Nadat ik in de vorige aflevering in episode 26 over de Verrijzenis heb gehad, dacht ik nou, dit is weer het bewijs van Verrijzenis dat je goddelijke natuur zo verweven is met je fysieke natuur, dat ondanks al je, laten we maar zeggen ja, de één heeft dit, de ander heeft dat. Nou, bij mij is het dan vaak die verkoudheden of die strijd altijd met de kou en met van alles en nog wat. Die frequenties waar je dan niet altijd raad mee weet, maar dat je dan toch steeds weer die eenheid, die inherente, dat huwelijk als het ware, dat deeltje dat wij, de consciousness die alles bij elkaar houdt, dat je niet eens ziek kan zijn, zonder dat het goddelijke er is, Dus die schijnbare dualiteit, die deling, die scheiding is er dus niet. Je bent onafscheidelijk verbonden met de Christus natuur of de goddelijke natuur van jezelf, de God-in de Godin, in jezelf. En dat is dus het grootste wonder dat ik altijd zeg Ja, nu begrijp ik ook de symboliek van die stal, de Godheid, de Christus, de Ene kwam in een stal en de stal is natuurlijk je eigen dieren lichaam. En dat wij dus daarin weer, en dat is dan de metafysische kracht, hè, de gnostische kracht van het hele Verrijzenis verhaal dat je dat dus in het klein, na een verkoudheid, maar ook in het groot, met een doorbraak in je transformatie en ik neem aan ook de hele wereld waarin ie nu doorgaat, dat we toch altijd laat ik het zo zeggen dat het goddelijke er nooit niet is. Nou, nu ga ik het gedicht voorlezen. creëren.

Reconstructie/Lentecompositie

Treed binnen in de kleurentempel

voed je met de vibraties

van waarheid, zuiverheid,

 rechtschapenheid en gerechtigheid

Laat de warme zon in dit huis van licht

de poriën van je lichaam openen

als gele narcissen die het licht indrinken

Verspreid die warmte door je hele lichaam

Het gevleugelde hart van genezende schoonheid

vliegt als een witte bladzij, vlindervrij de wereld in

bevrijd van alle oude herinneringen

Bedolven onder het puin

van het versteende weten,

kun je alles vergeten en 

opnieuw van binnen uit geZONdheid creëren

niets kan je meer deren

het lentelichaam is van licht

en vibreert door leugens heen

je bent niet alleen

er zijn onzichtbaar velen om je heen

die je omringen en liederen voor je zingen

omkranst door het witte licht

van Splendor Solis-oerzon 

sta je op 

in de eeuwige glans van een nieuw leven

dat je is gegeven om van binnenuit 

de realiteit van je wezen en pad vorm te geven

zo is er niets te vrezen 

dan met volle moed 

Echt te zijn ondanks en dankzij de pijn

De weg is het spoor, je pad, de schat 

onvervreemdbaar wordt het openbaar en herkenbaar

door de reconstructie van verborgen paleizen 

via de architect van je geest 

opnieuw tot leven bezield

want wat wezenlijk van jou is

kan door niemand worden afgenomen

wie dit bevat

heeft het licht gevat

Madama 19 april 2013 na transformatieve ‘griep’

Ida: Ja Madama ik vind vooral die laatste twee strofen spreken mij enorm aan. Eigenlijk alles natuurlijk, maar dit zijn twee enorme kern strofen, namelijk de weg is het spoor, je pad, de schat. Dat heb je ook bij de intro van je boek De Tao van het IK BEN gezegd: je pad is de schat. ‘Onvervreemdbaar wordt het openbaar en herkenbaar door de reconstructie van verborgen paleizen via de architect van je geest opnieuw tot leven bezield. Dus hier zie je al heel erg duidelijk dat je creatie imaginatie creatie voortbrengt. En dan komt het. ‘Want wat wezenlijk van jou is, kan door niemand worden afgenomen. Wie dit bevat, heeft het licht gevat.’ Ja, en dat vind ik zo wezenlijk. Ja, vertel daar nog iets meer over.

Madama: Nou ja, ik begon al met een beetje die hele lange intro van mij hè, om uit te leggen dat de goddelijke natuur, het licht, jouw lichtlichaam, je bewustzijn is eigenlijk in feite de beste korte uitdrukking, hè? Het bewustzijn vormt zich tot een lichtlichaam. En dat bewustzijn zit dus in je sterfelijke deel, in die stal, hè, in die zak, verkouden snot hè, en noem het op. Alle beperkingen die we hebben, met je botten, met je spieren, met je klieren, Met alles.  Het is altijd wat. Dus met andere woorden dan kun je natuurlijk naar eindeloos veel dokters en zo. Dan moet je ook vooral doen als je daar behoefte aan hebt. Maar uiteindelijk de echte genezing, voor mij is genezen in verbinding zijn met je wezen. Dat als je dus contact kan krijgen met die schat dat je je eigen pad volgt, dus ook je pad met ziektes of met dit of met dat. Dat is in feite inherent aan het geheel. Dat is iets wat bij jou hoort, om wat voor reden dan ook. En dan ga je natuurlijk wel achter komen wat dat dan is. En soms is het oud zeer en is dit uit je vorige levens of je toekomstige levens of kortom alles door mekaar van wat je wil en alle beperkingen die worden even allemaal lekker uitvergroot. Maar uiteindelijk dat licht hè. Wie dit heeft gevat, dat je pad is, je schat. Dus met andere woorden je kan niet anders dan dat pad gaan. Is ook niet minder hè? Dus de lagere natuur is in die zin niet minder, is een onderdeel van dat onvernietigbare wezenlijke wezen he? Ik noem het dan, laten we het even in het simpel zeggen die bol van licht, dat is Consciousness is natuurlijk transparant, kan je helemaal niet pakken. Weet je helemaal niet hoe dat eruitziet, behalve dat het IS. Maar als je dan een metafoor wil, laten we het een bol van licht noemen. Dus die bol van licht, die gouden schat, die verwarmt van binnenuit zodra je daar contact mee krijgt. En ik kan daar echt van meepraten omdat dat voor mij, nou ja, van wezenlijk belang is geweest. Als Indische, zeker in Nederland en al het grijs en noem het op. Altijd gezocht naar die Splendor Solis, naar die innerlijke zon als die uiterlijke zon er niet was. Duidelijk niet soms? Dus die innerlijke zon, die zoektocht en het vinden vooral, en dat vinden merk je ineens dat het eigenlijk niet eens zo heel erg moeilijk is als je accepteert dat het wezenlijk jouw Zijn is. Jouw Ik Ben. Dus er is nooit een scheiding geweest tussen jouw beperkende zoals wij worden gezien van je bent dit niet, je bent dat niet. En als je je ziek voelt voel je je natuurlijk ook een stuk minder. Maar ja, wat is minder hè? Het is een ervaring en een deel wat zich op dat moment openbaart. Maar het is uiteindelijk als je daar dan weer doorheen gaat en voelt van nou maar mijn goddelijk zelf, mijn Godin, mijn schat, mijn goud, mijn God is altijd in mij en dat ben ik. Ik ben vrij en niet als iets buiten mezelf, maar als iets 100% mijn natuur. En dat vind ik het mooiste huwelijk. Het mooiste inzicht. Wie dit bevat, heeft het licht gevat. Dus het licht heeft jou gevat eigenlijk. Je bent gevat in licht. Ja, dat is eigenlijk mooi gezegd hè? Is dat misschien duidelijker? Nu?

Ida: Ja, dat vind ik heel mooi gezegd. Ik vind het ook eigenlijk wel een hele mooie afronding, want we hebben weer heel veel thema's aangeraakt en ook behandeld. En ik denk dat ja dat is echt weer voedsel voor de ziel, om het maar zo te noemen. Je hebt ook aangegeven van als mensen behoefte hebben kunnen ze ook zelf die Kleurentempel ervaren, een healing krijgen of een inwijding in die kleuren tempel. Dus daar staan we ook altijd voor open. Net zo goed als we altijd open staan voor vragen naar aanleiding van een podcast of een review of wat dan ook. En we zijn heel blij dat jullie daarop reageren En dat geeft ons ook weer de kracht en de moed om hiermee verder te gaan.

Madama: Ja en ik vind ook juist in deze tijd van overgang. Het is een hele belangrijke transitie tijd. Zeker die solar eclipse hebben we nu net gehad. Iedereen is eigenlijk vol verwachting van gaan die krachten in mij die wij toch als licht ervaren, tegelijkertijd weten we ook alles, alle donker om ons heen. Maar ja, uiteindelijk waar richt je je op? Waar richt je je op? 

Richt je op licht dat brengt evenwicht. 

Zei Rembrandt ooit eens in een fluisterstem tegen mij toen ik weer eens even dacht. En hoe verder? En dat vind ik een hele mooie zin om mee te eindigen.