Afl. 9 De ziel als transparante huid; de Bruid

Klik HIER voor YouTube filmpje

Ida: Welkom bij de Madama Beyond Art en Spirit I Am podcast. Vandaag gaan we aflevering twee doen van dit prachtige tweezijdig beschilderde ongespannen doek. Bruidswade/Nieuwe aarde.  En jij hebt daar een heel mooi stuk over geschreven wat je even wil voorlezen.

Madama: Ja, dit doek is geëxposeerd geweest en ik heb deze tekst erbij gemaakt.  'Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde gekleed als een bruid uit de hemel neerdalen'. Het doek vertegenwoordigt de bruid als transparante huid. Zij draagt het kleed van de levende Geest. Zij draagt een sluier omdat zij

ontsluierd moet worden.

Pas als je beseft dat je door sluiers naar deze wereld kijkt, krijg je toegang tot de Bron des levens, het Ik Ben je kern. Je ziel is de drager van deze kern. Het huwelijk van geest en ziel is de bestemming van ons bestaan, want dan kun je verder gaan. Dat is de evolutie van het bewustzijn. De bruid in jezelf is de levende verbinding met de gehele natuur. Een symbool van hoop. Want nu is het haar tijd. Haar stem roept in de woestijn Ik Ben, was en zal zijn. Je innerlijk domein. Ontsluier mijn geheim en Ik zal altijd in jou, je inspiratie en troost en bron van vernieuwing zijn. Als een boeket vol moed. De kristallen zijn haar gestolde tranen van vreugde en mededogen.’

Ida: Ja, want die kristallen, dat zijn ook echt kristallen die onderaan dat doek hangen. Dat is echt heel bijzonder. Het is ook een heel groot doek en bijzonder imposant. En de bruid is inderdaad gesluierd. Het geeft ook een heel oosters gevoel en misschien is dat iets waar je wat meer over wil vertellen, want het komt op mij inderdaad ook over als een oosterse vrouw.

Madama: Ja, nou ja, dat komt natuurlijk. Ik snap dat wel. Doordat zij dus inderdaad gesluierd is als een aan de ene kant een belly danseres zoals vroeger. Dan zie je dus die sluiers zo en de ogen zo. Je ziet ook op het schilderij. Ik zal even het schilderij nog beeldend bespreken, maar je kunt het altijd zien op de website. Je ziet dus een prachtige vrouw met een traan in haar oog. En die tranen, die vindt je later terug in de kristallen die ik allemaal een voor een heb opgeraapt op de markten, ik zie me nog lopen in Spanje. Het zijn prachtige kristallen die allemaal uit die lampen komen en die heb ik allemaal zo daaronder gezet om haar toch die draagkracht te geven. Ik vond dat ja, het had nog iets nodig qua formaat, maar ook ja, iets wat haar nog krachtiger maakte. Het kristal. En je weet kristal is natuurlijk. Het is geslepen kristal, in dit geval gesmolten kristal. Maar een kristal, dat weten we allemaal. Dat zijn dus natuurlijk ook prachtige energieën die alle frequenties vasthouden. En dus zij is een bruid. Dat zie je dus op het schilderij. Ze heeft een traan in haar oog. Is het van ontroering of is het van…En dat is dan weer de metafysische betekenis. Is zij inderdaad de ISIS?  Dat is de bekende spreuk van alleen in de dood kun je mij zien, dus geen sterfelijk mens kan mij zien zegt zij in de oude geschiedenis van Sais in Egypte. Dat is het mysterie. Maar ja, deze tijd is natuurlijk ook een soort uitdaging om te weten nu, door de kwantumfysica en door alles weten we steeds meer deze realiteit is maar een matrix, om het maar even in moderne termen te zeggen  Dus een  verschijningsvorm van een configuratie van energieën.  Dus het is niet statisch. De werkelijkheid is in feite een configuratie van allerlei atomen. Nou, zei Isis, de bruid verlangt ernaar dat je haar ontsluiert. Dus aan de ene kant kun je zeggen het is een oosters symbool wat misschien al eeuwenlang bekend is. De sluierdans Ik denk dat het ook oude kennis is, dat men wist van nou, men laat de vrouw, die natuurlijk symbool is van die nieuwe aarde, dat symbool is van de ziel, die kan je nooit echt zien, alleen door een sluier. En als zij trouwt En als we dat dan even in de hoogste betekenis van het woord. Trouwt met de Geest. Het mystieke huwelijk is een heel oud symbool, de hieros gamos. Het is het alleroudste symbool van de eenheid van geest en ziel. Jung heeft er ook veel over geschreven, de alchemie. Het is echt, het alleroudste symbool van de eenheid van de bruid met het Lam Gods in de Openbaringen, oftewel de Christuskracht, de Geest zelf. En de Geest is het Ik Ben in jou en de ziel is jouw ziel die zich verenigt en die bruid, doordat het moment dat je dus net als de lente zeg ik altijd, moment dat de lente noem dat even de levensgeest, het oude, de oude eiken en de oude bomen op een gegeven moment bevrucht. Dan gaat alles bloeien en dan zie je de roze prachtige kersenbloesem en je ziet al de prachtige kleuren en de groene blaadjes. En dat is het idee van de natuur als bruid, als lente, le printemps. Je ziet het ook waar we het al hebben over gehad in Botticelli. Je ziet dat de natuur, op het moment dat ze wordt aangeraakt door de Geest gaat bloeien. De natuur in bloei, dat is eigenlijk de bruid. En het symbool van 'ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde' betekent dus waar we het al over gehad hebben dat alle oude aarde en alle oude denkbeelden, alle oude, ja ik zou bijna zeggen beladen beelden zijn weg. En de bruid, zij is ontsluierd. Zij kan nu in al haar glorie zichzelf laten zien als zijnde Kijk, ik ben de Nieuwe Aarde, Ik ben de levende ziel in jou en ik ben in harmonie met jouw Geest, jouw eigen Ik Ben. En nou kan ik mijzelf ontvouwen. Nou kan ik mezelf ontvouwen in vertrouwen en nou kan ik verder bouwen op die nieuwe levenskracht in mij die vruchtbaar is.

Ida: Ja, want wat ik ook zie in dat schilderij, dat is dat zij een bos bloemen in haar hand houdt. Nou is dat natuurlijk typisch vaak voor bruiden hè, die krijgen een boeket. Maar wat is de betekenis van die bos bloemen in dit prachtige werk?

Madama: Ja, ik zei het al. Bloemen vol moed hè. Met een d dus ook wel mooi. Ik zeg altijd tegen mijn cliënten moed met een D, dus het moet niet met een t. Aan de andere kant, die moed, waar ontleen je die aan? Doordat je dus inderdaad nu jouw bruidegom ziet in een innerlijk huwelijk. Als je jouw bruidegom, oftewel jouw eigen kern, jouw eigen Ik Ben jouw kracht, want het is kracht hebt ontmoet. Dan krijg je ontmoet en leuk ont-moet. Dan krijg je moed. En moed vind ik ook altijd wel leuk. Als bloemen van de moed dus het ontvouwen van vertrouwen en het voortbouwen. Maar moed en moeder vind ik dus ook wel altijd zoiets van op het moment dat je die moed hebt kun je ook inderdaad moeder zijn. Je bent bevrucht en je kunt moeder zijn. Dus zowel van geestelijke kinderen, dus van je ideeën. Je wordt geïnspireerd. Je hebt moed en je bent moeder en hoeder van jouw ideeën. Maar ook letterlijk hè. Dus laat me zeggen als we even traditioneel kijken het huwelijk, daar komen kinderen en jij hebt nu de moed om het leven door te geven. Dus je bent moeder.

Ida: Ja, dat is heel mooi gezegd. Wat ik me ook nog even afvroeg is je spreekt over dat huwelijk, maar ook in een eerdere uitzending zei je al iets over mystiek huwelijk. Maar bedoel je in dit verband ook dat deze bruid een huwelijk sluit met zichzelf? Hoe zie je dat?

Madama: Ja, nou, dat bedoel ik steeds. Het Ik Ben. Kijk, je kunt ook, zoals Jung zegt, dan het Zelf, Dat dat is natuurlijk ook een heel mooi woord en tegelijk best wel een moeilijk woord, omdat je dan heel vaak zegt jezelf het Zelf. Kijk, ik zal even een onderscheid maken. Jezelf kun je zeggen van noem het maar gewoon je doen en laten, je persona, hoe je eruitziet, wit, bruin, geel, groen, welke omstandigheden, arm, rijk et cetera. Dus dat is dat is eigenlijk jezelf. Daarin moet je je vorm vinden, maar het Zelf, dat is dus als je het dan toch een kleur wil geven, kleurloos, transparant, diamant, het straalt. En die straling, die straling noemen wij dan de geest. En je kunt het dus ook weer zien als licht. Je kunt het zien als het heldere licht, zoals in boeddhisme. Je kunt het zien als Krishna, als de dansende godheid in jezelf, met Radha dus als bruid. En dat en dan al die bruiden, Dat snappen mensen dan ook niet. Dat je denkt ja, hoe kan Krishna nou zoveel bruiden hebben? Omdat er maar één Geest is. Er is één kern, één wezen, één kracht en dat is het Ik Ben, dat is het Zijn in eerste vervoeging. En die bevruchting dus die ontmoeting met de essentie in jezelf, dan zou je kunnen zeggen nu voel ik het Zelf en ben ik daardoor mijn zelf. Maar er is een heel mystiek gebeuren. Nogmaals, daarom zegt men ook vaak de eenheid vindt plaats in het bruids vertrek. Het is natuurlijk dat bruidsvertrek, als je dat dan zo wil vertalen als hoe doe je dat dan, is natuurlijk een hogere frequentie van je dagelijkse doen en laten hè. Dus dat is niet iets wat je zegt van nou ja, het komt over me? Het is toch een gradatie van niveau. Zoals Zohra altijd zei het is een andere frequentie van eenheid voelen met de Geest, oftewel het geheiligde Ik Ben, de Heilige Geest. Daarom zeggen we ook Ik zag de bruid nederdalen uit de hemel. Het staat in de Openbaringen. En wat betekent dat? Dat zij had geen stad. Zij was zelf het licht. Het Lam was het licht. Dus dat betekent er is geen uiterlijk licht. Er is een innerlijk licht en daar verbind je je mee. En door dat verbinden met dat innerlijk licht. Ja, en hoe ziet dat eruit? Dat licht, denk je dan. Dat licht ziet eruit als een en dat vind ik het allermooiste, troostende wat ik nu kan zeggen. En dat is voor mij ook die bos bloemen. Om daar weer op terug te gaan hè, die bos bloemen, dat is de aanwezigheid van dat innerlijk licht. Dat zaad heeft zich ontplooid tot aanwezigheid. En vergelijk het met een bloem. Vergelijk het met een prachtig boeket wat jij ontvangt op het moment dat je je in eenheid voelt met het wezen Ik Ben.

Ida: Ja, nu je dit zo zegt, denk ik ineens van goh, zou dan de betekenis van een boeket bloemen bij een bruid? Ik praat nu even over onze aardse bruiden. Eigenlijk niet een symbool van vruchtbaarheid zijn. Waarom zou je anders iedere keer bij een bruid een bos bloemen zien? Is dat dan in dat kader?

Madama: Ja, ja, het is eigenlijk kijk wat ik al zei. Dus bijvoorbeeld in de lente, dan wordt dus de natuur bevrucht door de levensgeest. Hè, Dus de nieuwe adem van de lente  Le printemps, de wedergeboorte, de Renaissance. Ineens komt dat zonlicht, de warmte en die bevrucht de al aanwezige levenskracht en het komt eruit. En ineens staat alles in bloei. Dus iets, een dorre tak, krijgt ineens groen. Nou, dat is De Bruid.  Waarom krijgt ze bloemen? Omdat zij ineens haar inwendige natuur, die gesluierd was, die nu wordt ontsluierd. Dus de ziel kan zich nu ineens openbaren en de bloemen zijn daarvan als het ware, je kunt zeggen het symbool of de realiteit van het feit dat dat zaad zich heeft ontplooid in groei. En die groei is een bloei. En die bloei gaat uiteindelijk door naar de geur.  Want uiteindelijk is een bloem ook een aanwezigheid met een geur. En die geur is weer die ziel en die stijgt weer op.  Wat ik al zei eerder in het gedicht To the realms of the unknown Het onbekende En wat is het onbekende? Dat is natuurlijk weer die nieuwe aarde, die prachtige aanwezigheid en bezieling van het leven zelf.

Ida: Nou, ik vind het echt super interessant, want ik had op die manier nog nooit gekeken naar een bruid en bloemen, dus dat is eigenlijk wel voor mij echt een eye opener. En nu we het toch over eyeopeners hebben onderaan dat prachtige doek hangen dus al die kristallen die jij inderdaad in Spanje op allerlei marktjes  nog op de kop hebt weten te tikken. Want dat is echt heel bijzonder. Die zie je op dit moment eigenlijk al helemaal niet meer. Daar hangen dus al die kristallen. En waar staan nou eigenlijk al die kristallen symbool voor?

Madama: Ja, nou kristallen. Dus het woord zegt het al gekristalliseerd dus. Sowieso  is een kristal en in dit geval geslepen kristal in principe  altijd symbool van het licht dat is bewaard  Dus vaak ook in hele diepe dieptes, zoals de amethist en noem het op het rozenkwarts. Deze zijn allemaal dus door een enorme druk ontstaan. Samengeperst licht eigenlijk. En dat is ook weer zo bijzonder. Nou neem nou een diamant ook die dus echt onder de hoogste, hoogste hoogste druk ontstaat. En in dit geval  dus de  carbon dus, die helemaal samengeperst is en uiteindelijk het hardste element wordt. Dus het heeft het licht volkomen gecondenseerd, oftewel gekristalliseerd. Het is de natuurlijke vorm ook, van de natuur, vaak in, nou ja, dus stalactieten  en noem het overal waar je het ziet. Prachtig die kristallen vormen maar kristallen verbergen dus de energie.  Laat ik het zo zeggen houden vast het licht, de energie van alle frequenties en is ouder dan wij ooit bevatten kunnen. De kristallen zijn sowieso op zich een hele wereld. Nou, daar kan je natuurlijk waanzinnig veel over vertellen en elk kristal heeft zo z'n betekenis. Dit is dan bergkristal en dit kristal heeft dus in mijn schilderij   de betekenis van dat het de waarden vasthoudt, dat het een meerwaarde is voor het doek, het doek, de verf en de intentie houdt de intentie vast van de nieuwe aarde. Hè, ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, dus het is ook het nieuwe Jeruzalem. Zo je wil, Dus de nieuwe manier om vanuit een innerlijk rijk en innerlijk koninkrijk aanwezig te zijn. Maar het zijn ook inderdaad de gestolde tranen, om deze aarde. Nou ja, neem even op dit moment met al die oorlogen, niet nieuw natuurlijk, zoals eeuwen, maar zeker op dit moment. Nou, het is ongelooflijk hè? Nou ja, hartverscheurend. Dus, die tranen van de Moeder, van de grote aanwezigheid van de ziel, van de bruid dus, de bruid is ook het symbool van wijsheid, hè? Neem ook dus het Hooglied van Salomo, Het is de wijsheid die huilt. Maar tegelijkertijd, en dat is het dubbele ook van deze kristallen en ook überhaupt van kristallen, hoe zij ons kunnen verrijken, met hun aanwezigheid.  Wat er gebeurt is dat ze in die tranen, ze leven mee, maar we noemen het medeleven hè. Dus het is ook mededogen. Het is dus niet het worden van het verdriet, maar het is het medeleven van het verdriet en tegelijk het mededogen met het lijden van de mensheid. En tegelijkertijd dan krijgen we weer het gebied van de genade, omdat zij dus uiteindelijk niet die menselijke ziel is, maar als het ware de kosmische levenskracht, de lente kracht, de levenskracht die zij ondergaat, die zij is, die nieuwe aarde die voedt, die hoeder is en moeder is. Daardoor kan zij ook ons letterlijk voeden met licht. Mededogen is het medeleven, maar ook tegelijk ze voedt ons weer met moed. Dan komen we weer op dat boeket vol moed,  Zij geeft ons ook kracht. En die kristallen geven ons ook kracht door de aanwezigheid dat ze dus zo gekristalliseerd licht zijn. En dat is een hele mooie cyclus van verbondenheid weer. De nieuwe aarde is verbondenheid. En ook dat ze met ons meeleeft. Maar zij is toch net die dimensie die niet als het ware meegaat met onze ontkrachting, maar ons juist de kracht en de moed geeft om verder te gaan.

Ida: Nou. Madama wat ik zo ongelooflijk bijzonder vind, is dat de hele uitleg die jij nu geeft op heel subtiele wijze eigenlijk een commentaar geeft. Tegenwoordig moet eigenlijk elk schilderij en elk ding dat een kunstenaar maakt moet duurzaam zijn en maatschappijkritisch. En nou ja, noem het allemaal maar op. Maar jij doet dat op een hele subtiele, ingehouden manier. En eigenlijk nu, nu je zo vertelt over wat de betekenis is van de bruid en ook de kristallen en het mededogen met de wereld, zie je dat jouw werk en dat is iets wat wij heel vaak ook terugkrijgen van mensen, zo enorm gelaagd is. Het is niet verf op doek, het is de uiting van een heel diep innerlijk proces. En zoals we dus nu mogen meemaken, mogen horen, krijgen we nu een inkijkje eigenlijk in jouw ziel en in jouw visie op hoe de mens en ja, de wereld eruitziet.

Madama: Ja, metavisie. Dat is een moeilijk woord. In mijn boek de Tao zeg ik artistieke metafysica. En dat is natuurlijk eigenlijk helemaal geen bestaand iets. Maar artistiek bedoel ik, net als dat ik zei spontaan organische structuur, spiritualiteit. Ik heb het in en in beleefd, Ik heb heel veel religies bestudeerd en voor mij is de uitdaging wat ik ook al zei hè, hoe krijg ik mijn persoonlijke talenten en kwaliteiten en noem het op alles wat je bent in harmonie met de universele levenskracht. Dus dat het niet alleen voor mij iets betekent, maar dat het universeel is. De homo universalis. De Renaissance weer, Dat was de drijfveer in de Renaissance, die universele kracht. Wat is leven? Wat verbindt ons? En ik vind inderdaad dat, ik trek me niks aan van allerlei modeverschijnselen. Ik zei al als ik geloof 18-jarige de antique en the actual dus en de antique is de eeuwenoude symbolen en Michelangelo en noem het maar op de Renaissance met name, maar ook Plato en nog eerder etcetera.  Oost en West en Nu, actueel, dus hoe geef ik het in deze tijd vorm? En ik schilder echt niet als een Michelangelo, waarschijnlijk zijn er een 100 miljoen mensen die tien keer beter schilderen. Maar wat ik wel doe en dat weet ik van mezelf, daarom noem ik het ook Modern Sacred Art from the heart, dat is, dat ik hele oude, eeuwenoude begrippen en krachten probeer samen te brengen in dat gekke tubetje verf. En nogmaals, objecten, de Ritual art constructies, zodat ik eigenlijk een nieuw icoon maak. Een levend icoon in deze tijd. En mijn diepste wens is dat het mij overleeft. En dat mensen, en dat krijg ik inderdaad wel vaak terug. zeggen wow, ik voel de energie en dat vind ik zo leuk. En ze voelen zelfs de spirituele energie. Nou dan ben ik al helemaal verrast, maar dat is wat ik wil dat je ziet: Het is geen verf op doek, maar de levenskracht via Madama doorgegeven aan het universele leven.

Ida: Ja Madama. Dank je wel. Voor de mensen die dit fantastische werk willen zien. Alle uitzendingen komen ook op ons blog en in ons blog kan ik dus afbeeldingen opnemen en dan zie je ook het schilderij. Maar het is ook heel bijzonder dat je dan ja stel je wilt nog even nalezen, kan dan ook www.madama.nl Daar staat alles op en tot de volgende keer maar weer.