Blog

Villa Petraia-Florence, mixed media, 35 cm, 2018 Zie webshop

Afl. 7 De Kosmische Renaissance

Ida: Welkom bij de Beyond Art en Spirit I AM Podcast. Vandaag gaan wij met Madama een heel interessant onderwerp bespreken. Een thema dat heel vaak terugkomt in haar werk, vooral ook in haar geschreven teksten. Maar dat waarschijnlijk ook op andere manieren nog tot uiting komt. Het heet de Kosmische Renaissance. En de eerste vraag aan Madama is eigenlijk wat betekent de Renaissance an sich voor jou? Wat voor inspiratie heb je daar uitgeput?

Madama: Ja, ja, De Renaissance. Nou, natuurlijk een heel belangrijk periode in de geschiedenis van de mensheid. Het is de wedergeboorte. Renaissance, de wedergeboorte. En inderdaad, als we het even vanuit het verleden zien, hebben er heel veel ontdekkingen plaatsgevonden. En met name op drie niveaus. Dus qua wetenschap en nou ja, de bekende Galileo en noem maar op. Wat nog belangrijker is eigenlijk in de filosofie. En dat is dus met name Cosimo de Medici, die dus eigenlijk de waardigheid van de mens weer opnieuw, naar aanleiding van hele oude geschriften, naar voren bracht. En daarvoor heeft hij ook een academie gesticht, de Platonische Academie of de Academie van Plato. Waarin de ideeën over noem het maar de onsterfelijkheid, de waardigheid van de mens weer naar voren kwamen. Want we kwamen dan uit de donkere middeleeuwen als het ware, zoals je altijd wordt geleerd, waar als het ware nog de mens, ik noem het maar even een massa, een door de God van buitenaf geregeerd wezen was. En de Renaissance is eigenlijk, de nieuwe kracht in de mens vinden, maar ook tegelijkertijd de verbinding weer met het oorspronkelijke christendom. En dat zijn dus hele belangrijke dingen, los van de nieuwe manier dus een soort democratie hè. De nieuwe manieren van ja ik zal maar zeggen toch het volk weer de aandacht geven. En dat is met name onder de regering van de Medici, in Florence uh ontstaan. Maar goed, dat zijn korte dingen die ik nu zeg, waar je natuurlijk eindeloos veel over kan vertellen, maar waar ook heel veel al over geschreven is en in allerlei films en noem het op. Het is ontzettend belangrijk voor mij als kunstenaar geweest, dat ik merkte van ik ben niet aan tijd gebonden. Ook die thema’s van een Michelangelo die natuurlijk en een Raphael en een Da Vinci en noem het op de cultuur die de drager wordt van de mensheid.

Ida: Dus als ik het goed begrijp zijn dat ook voor jou hele belangrijke, ja voorlopers geweest. Inspiratiebronnen. En je noemt net al Michelangelo, da Vinci? Wat vind je daarvan terug in jouw werk? Wat is dan specifiek de boodschap die ze jou brengen?

Madama: Nou, laat ik even beginnen bij Michelangelo. Kijk, één van de allerbelangrijkste dingen is eigenlijk de waardigheid van de mens. En zoals hij als het ware de schoonheid van zijn beeldhouw werken uit het marmer houwde. Hè? Dus echt met al zijn inspanningen zag hij een innerlijk beeld en dat haalde hij eruit. En dat deelde hij dan als het klaar was. Los van alle andere werken. Maar ik heb het nu even over de beeldhouwwerken, want hij was natuurlijk ook schilder. De Sixtijnse Kapel et cetera. Maar wat mij intrigeerde was dat ik zei: Ik wil de schoonheid van de mens, als het ware uit het marmer van de persona, halen. Dus dat was voor mij een nieuw soort humanisme, maar dan in de meest brede zin des woords. Hoe kunnen wij de waardigheid van ons, uit ons ego, uit die persoonlijkheid, dat zich uit in het versteende denken? Hoe kunnen wij weer in contact komen met de levensgeest?  Dus dat was eigenlijk zoals je dus Marcilio Ficino en Pico della Mirandola.  Al die mensen die dus oude geschriften hebben ontdekt, en dachten wauw, het is eeuwen oud dat we eigenlijk een geest zijn en een ziel. Nou dat botste even, toen, met het geijkte christendom. En dat is nu net zo hè. Je bent nu ook bezig om je eigen waardigheid te vinden en dan wil je niet per se tegen of anti iets zijn. Maar het is wel zo dat het toch de kracht, de Christus hè, zo je wilt, de levenskracht in jezelf is die je moet uitdrukken en niet van buitenaf. Dus het innerlijk perspectief dat in de Renaissance vroeger het ontdekken van het perspectief was in de schilderkunst, hè. Dus het niet meer platte vlak zoals de middeleeuwen, maar het perspectief, zo heb ik dat ook. Net als het marmer van Michelangelo heb ik het uiterlijk perspectief ontdekken, ook vertaald in het innerlijk perspectief, dus veel meer kosmisch. Vandaar de Kosmische Renaissance.

Ida: Precies, want dat intrigeert mij. Het woord Kosmische Renaissance. Je geeft net zelf al aan, dat vind ik ook een heel mooi beeld, hoe je van buitenaf marmer houwen. Nu naar het innerlijk houwen. Het beeldhouwen aan je eigen ziel eigenlijk. Maar misschien kun je toch nog iets meer vertellen over wat dat hele filosofie van Kosmische Renaissance, wat dat voor jou inhoudt?

Madama: Ja, dat is eigenlijk een begrip dat heel organisch ontstaan is. Ten eerste nogmaals door de Renaissance zelf, dus de wedergeboorte, de mogelijkheid dat de mens dus wedergeboren kan worden en dat het de cultuur die daar toen was. Het waren maar een paar mensen onder de bezielende leiding van Cosimo en Lorenzo is dat een invloed geweest die we tot de dag van vandaag hebben we het erover en nog kunnen de meeste mensen het niet bevatten. En dat is iets wat nu doorwerkt alleen in een hogere frequentie. Dus de Kosmische Renaissance wil zeggen, dat het nu niet meer zozeer gaat over dus dat soort ontdekken waar ik het net over had, maar over het feit dat de mens een geestelijk wezen is, dat wil zeggen een frequentie, een energie die niet gebonden is aan tijd, dus die leeft in de al-tijd. En dat is eigenlijk een eeuwenoud begrip. Maar nu kunnen we dat als het ware opnieuw ervaren, dat als wij dus inderdaad, ons niet meer identificeren met ons ego en onze persoonlijkheid en met de concurrentiestrijd van de maatschappij, dus het materialisme, maar dat we nu zeggen oké, we gaan een nieuw mensbeeld, de Renaissance, namelijk we zijn kosmische wezens, dat wil zeggen wij zijn energie, wij zijn intergalactisch, we zijn frequentie, we zijn zoals we nu in de quantum, enzovoort, enzovoort. Consciousness hè, bewustzijn. En dat bewustzijn heeft helemaal als het ware geen materie. Die drukt zich uit in de materie. Dus je krijgt een totaal nieuw perspectief hoe je met de materie kan omgaan. Want de materie is fantastisch. Daar is niks mis mee. Maar hoe ga je met ermee om? Dus wat informeert jou? Formeren hè. Dus wat vormt de materie? En dat wordt als het ware ge uh geïnspireerd is het juiste woord door de geest van vrede en harmonie en eenheid. En dat is eigenlijk de Kosmische Renaissance, dus de wedergeboorte, de waardigheid dus van de mens als kosmisch wezen.

Ida: Juist. En dat is eigenlijk jouw filosofie achter eigenlijk al het werk wat je doet, heb ik begrepen. Maar dat drukt zich soms ook uit dat je in bepaalde werken verwijzingen hebt naar bijvoorbeeld Cosimo de Medici of Florence of wat dan ook. En één van die werken is bijvoorbeeld een kracht cirkel. 

Madama: Die krachtcirkel, dat kunnen we ook later beeld laten zien in de blogs. Dat is een prachtige kracht cirkel  met ook letterlijk  allerlei objecten zoals het marmer en  het embleem van Toscane. En dat is natuurlijk toch die fleur de lis en de fleur de lis staat natuurlijk ook weer voor de drie eenheid van liefde, kracht en wijsheid en dat is ook al een eeuwenoud symbool. Ik ben in de Villa Petraia geweest in Florence. Ik heb dus letterlijk dat spoor gelopen en opgesnoven. En ja, die blijdschap van de cultuur daar, dat er dus een geloof nog was in de mensen, Oké, later is dat allemaal weer veranderd en verwaterd, etcetera. Maar aanvankelijk was de impuls heel zuiver om de waardigheid van de mens weer opnieuw te benoemen. En in mijn kracht cirkel dus het woord kracht cirkel zegt het al. We noemen dat in het Chinees en Pi. Dat is een grote cirkel waarop ik allerlei dingen plak, net als in een Ritual Art Construction, die belangrijk zijn als focus om uit te drukken wat je wil uitdrukken. In dit geval mijn Hommage aan Cosimo en Lorenzo de Medici en de Renaissance. Het midden van die krachtcirkel is een lege cirkel en dat is weer het universele.  De bron, de essentie, wat ik het IK BEN  noem, dat is vormloos. Het bewustzijn heeft op zich geen vorm, het kan alleen zich uitdrukken vanuit een gedachte in de materie en dan krijgt het een vorm en het teruggaan steeds opnieuw naar de oorsprong, hè, De sprong in die leegte, oftewel het Niets. Wat is niet iets, maar een oceaan van mogelijkheden? Nou, dat is eigenlijk de kracht cirkel dus dat je van alles om je heen kan verzamelen. Maar uiteindelijk is het altijd een uitdrukking van het bewustzijn. En het bewustzijn is als het ware het AL het niets, de oceaan van mogelijkheden, nog ongevormd.

Ida: Ja, en die kracht cirkel, dat is eigenlijk dus een ronde houten cirkel bewerkt, dus geschilderd, maar ook met allemaal prachtige objecten daarop. En precies wat je zegt met die lege ruimte erin. Is dat iets wat ook interessant is voor andere mensen? Heb je daar ook workshops in gegeven of iets dergelijks?

Madama: Ja, ik heb er heel veel workshop in gegeven en het kan nog steeds hè. Dus die die workshop. Dan nemen mensen een thema, soms in een groep nemen ze een thema. De ene neemt het thema de familie, de andere het werk. Een focus. Ze kunnen hun eigen objecten meenemen. Je kan er een woord op schilderen an de andere kant. Zo begon ik eigenlijk eerst een woord erop te schrijven aan de ene kant en aan de andere kant wat dat woord dan eventueel in beelden bij je oproept. En het leuke is je kan het dan of neerzetten, wat je ook veel ziet. Net als die Chinese Pi in een standaard. Je kan het ophangen, je kan het op je hoofd zetten. Kortom het is een prachtige meditatie, mandala, Een prachtig, fantastich object. Of ik zou bijna zeggen sobject. Want het is de harmonie van jouw subjectieve inspiratie met het object zelf. Dus samen zeg ik altijd sobject. En dat is natuurlijk ook iets. Ja, daar kunnen we ook eindeloos over praten nog. Waar houdt het subject op? En waar begint het object? En is er wel, wat natuurlijk duidelijk is in de kwantumtheorie hè, dat alleen door de aandacht van iets, iets ontstaat. Dus vandaar dat ik het eigenlijk een sobject noem.

Ida: Ik wil nog even terug naar dat begrip Kosmische Renaissance en vooral Renaissance. Toen jij dat net zei, dat het eigenlijk ook wedergeboorte betekent, realiseerde ik mij dat ik dat eigenlijk nooit zo heb gezien of ervaren. Ja, je ziet, het is gewoon een woord wat je kent, enzovoort. Maar juist vanuit dat perspectief van die wedergeboorte vind ik het interessant om daar nog meer over te horen. Hoe jij dat ziet? 

Madama: Ja, nou, niet per se hoe ik het zie. Zo zagen ze het zelf in de Renaissance.  Denk aan Botticelli heel belangrijk, de geboorte van Venus. En dan zie je ook hoe al die elementen, de Zephyr, de eenheid van mannelijk vrouwelijk, de drie Gratiën, dat zijn hele belangrijke begrippen, bijvoorbeeld alleen al door die gratie om te ontvangen, te delen en door te geven, hè. Dus het hele principe van in feite geven is ook weer terugkrijgen. En die cyclische vorm van wedergeboorte, Als je dat werkelijk analyseert. Is wedergeboorte niet alleen maar een eenmalig iets. In feite is het eigenlijk elke dag een wedergeboorte in de zin van de levenskracht is als het ware altijd aanwezig hè? Je kunt het, het universele leven noemen. Je kunt het, de levenskracht, de levensgeest noemen. Er zijn 1001 woorden voor. Je kunt het God noemen. Iets wat zich dus als het ware uitdrukt en de nieuwe vorm eigenlijk is bewustzijn. Dus eigenlijk de nieuwe tijd, het nieuwe denken nodigt ons uit om te zeggen Oké, we kunnen het niet pakken, maar het ver-nieuwt zich steeds. Dus het krijgt steeds een nieuwe vorm. Dus Renaissance wil ook zeggen dingen vormen zich steeds en vervormen, maar niet in de negatieve zin van vervormen dat het niet meer herkend wordt. Maar het oude denkbeeld zoals dus de Renaissance geënt was op Plato, die het allemaal al had gezegd hè, over de mens is een ziel en we leven in die grot, et cetera. We kunnen pas echt zien als we vanuit onze ziel kijken. Nou, die tijd is nu hè. Dus toen heeft Cosimo en anderen, die hebben dat dus opgepakt. Die hebben dat vertaald, die oude geschriften vanuit Egypte, noem het op. We hebben nu dus weer een Nieuwe Renaissance, dus diezelfde oude beelden krijgen nieuwe vormen. Dus je kunt zeggen wedergeboorte is niet alleen maar het is ineens anders. Nee, elke seconde dat een oud iets zich, omdat het eeuwig is, zich opnieuw wil formeren. In de tijd van nu, heb je ook een Renaissance. En wat is nou het meest, nou ja, eigenlijk het meest, enorme eigenlijk is daar de gewone Renaissance vind ik daar nog kinderspel bij. Dat nu de hele mensheid op dit moment wordt uitgedaagd om z'n oude materialistische denken los te laten. En allemaal dus ook de Aquarius Age hè, om nieuwe denkvormen te vinden, van hoe wij met elkaar moeten omgaan. Dus ik zou bijna zeggen een spirituele democratie. Namelijk als de waardigheid, ieder mens waardigheid in zich draagt en het ook wil uitdragen, wordt het tijd dat we nu een omgeving, een maatschappij gaan creëren waarin dat mogelijk is. En één van de middelen is bijvoorbeeld Cultuur, is bijvoorbeeld een andere manier van denken die wordt geïmplementeerd door bijvoorbeeld het quantum denken waarin we al weten van oké, alles is energie en het is de ene keer dit en de andere keer dat. En dan vooral de grote golf, dat we weten als alles energie is, kun je dus niet grijpen. Dus bezitsdrang op die manier vervalt. Nou en dat is natuurlijk een enorme. Echt waar. Ik ben daar zelf ook ontroerd door dat ik er ook deel van mag zijn, een enorme kwantumsprong voor de mensheid. En dan kom je bij, weer, het oude thema de waardigheid van de mens, geënt op het feit dat die een geestelijk c.q. energetisch c.q. bewust wezen is en bewust in de zin van immaterieel.

Ida: Ja, als je dit zo vertelt, dan ben ik dus eigenlijk ook. Ja. Denk ik ook van ja, maar hoe vertaalt zich dat nu in de dagelijkse werkelijkheid? Want als er één tijdperk is waarin we dus nu op dit moment leven, waarin menselijke waardigheid eigenlijk topprioriteit zou moeten zijn, waarin mensen elkaar met waardigheid respect bejegenen en niet elkaar nou ja hè, zoals we nu meemaken, met alle oorlogen et cetera. Dus hoe zie jij dat dan?

Madama: Nou ja, je moet altijd beginnen. En dat dat is, kun je zeggen, de lange weg of de korte weg, dat is ook al zo oud als de weg naar Rome. Maar Rome bedoel ik eigenlijk juist niet hè. Dus eigenlijk noem ik het de andere kant van Rome is Amor en dat is ook al een hele oude filosofie, nog zelfs voor de Renaissance, hè, van de idee dat Amor is de levensgeest van liefde. En ja, je kunt zeggen ha ha, makkelijk woord liefde. Maar liefde voor jezelf. Liefde die zich uit in de integratie van leven en werk, wezen en werk.  Dus als je innerlijk van jezelf gaat houden en dat uitdraagt in je werk, in je dagelijkse leven en dat verweeft met al je handelingen, zodat je een maatstaf hebt, namelijk de liefde c.q. licht c.q. leven. Als je dat kunt, dan heb je al je handen vol eigenlijk. Dat wil zeggen. Dus dan heb je al helemaal geen tijd om allemaal ellende te creëren. Is er ellende op je afkomend wat onvermijdelijk is in deze tijd, dan heb je een maatstaf en dat is ook net als die lege cirkel in die kracht cirkel. Dan heb je een momentum dat je zegt ja oké, ik maak dit mee, ik moet het ver-werken, ik moet het verwerken om weer bij mijn onschuld te komen. En dat is inderdaad de nieuwe kwantumsprong. Dus dat is het werk. Oké, we zijn energie, we zijn bewustzijn. Dus bewustzijn is niet haat, op elkaar geprojecteerd. Het kan, maar dan weet je al dat je van de bron bent afgeleid, namelijk de bron is eigenlijk Niets. Wat bedoel ik met niets? In ieder geval niet iets wat tegen iets is. En als je het toch zou willen vertalen, dan kom je bij harmonie en liefde. Dus hoe doe je dat? Door dagelijks dialoog met jezelf, jezelf als het ware te redigeren elke dag. En dat is helemaal niet moeilijk, want dat is gewoon liefde voor jezelf en daardoor voor de mensheid. Want het andere belangrijke aspect van de Renaissance, vroeger en nu, is de eenheid van het individuele leven en het universele leven. Dus op het moment dat jij individueel aan zelfreflectie doet en zelfdiagnose, kun je ook de verbinding, met een modern woord alignment, hè? De uitlijning van je individuele zijn, voel je verbonden met het universele leven. En als je je verbonden voelt, dan snap je wel dat je dat niet wil vernietigen.

Ida: Precies dus dat je eigenlijk. Je komt ook eigenlijk terug op wat we in een eerdere sessie besproken hebben dat innerlijk dialoog, hoe belangrijk dat is om zelf hè, zelfreflectie. Maar dat je vanuit die kracht, want dat is het dan uiteindelijk, vanuit die kracht ook je activiteiten, niet alleen in je naaste omgeving, maar als je dat wil of als je daartoe in staat bent, ook in een veel ruimere omgeving, vanuit die kracht en die liefde dat vorm te geven.

Madama: Ja, en dat is ook uh het nieuwe ook is wel dat wij het ook kunnen op onze manier. Dus je kunt de religie, de bestaande religies daarvoor gebruiken hè. Dus je kan het boeddhistisch doen, je kan het taoïstisch doen, je doet maar hoe je wil via het christendom. Maar het belangrijkste is dat het dus niet een maniertje is. Het moet een hele authentieke en dat vind ik ook typisch in de Renaissance al nou ja, dat zie je dus aan de kunstenaars die echt op een authentieke manier zich wilden uitdrukken en nieuwe vormen wilden vinden voor oude dingen. Wij hoeven niet meer via een vorm die buiten ons is, laat maar zeggen, ons innerlijk naar buiten te brengen. De één zal zeggen ik wil het in de natuur, ik wil het in mijn relatie ook met de natuur voor mij is dat een levend iets. De ander zegt weer geef mij maar de cultuur, ik ben een musicus, ik ben een schilder. De ander zegt ik ben een familie mens. Ik wil zorgen dat in ieder geval in mijn familie, dat ik een waardig lid ben, dat ik rechtvaardigheid wil. En de valkuil is de dualiteit. Kijk, we leven in die dualiteit. D'r is inderdaad haat en nijd. D'r is war, maar dat zie je ook als een soort ja, ik noem het maar naar buiten komen, van al die emoties waardoor de mens toch uiteindelijk zelf, als wij ook als mensheid moeten besluiten maar dit willen we niet meer. En dat is volgens mij één van de vertalingen waarom het nu zo extreem is en soms, dat weet je, is iets zo extreem En door het extreme kun je eigenlijk zeggen: je collaps is je cure hè. Dus eigenlijk alleen door het uiteenvallen, het vergruzelementen van alle waarden en hoe we met elkaar omgaan, dat kan je ook weer uitdagen. Weer tot die wedergeboorte. Tot die vernieuwing.

Ida: Ja, we hebben dus gehad over die wedergeboorte. Wat dus in feite die vernieuwing betekent. Maar kun jij voor mij nog kort samenvatten wat nu die vernieuwing voor jou betekent?

Madama: Nou, vernieuwing uit het woord is al natuurlijk een prachtig woord. Nieuw. Is eigenlijk hetzelfde woord als NU New. In het Egyptisch de Nut Maar dat is weer een ander verhaal. Maar nieuw is eigenlijk je kunt het beste vergelijken met het vuur. Als je vuur, je scheppend vuur dat je ziel is, wat je ik ben is, wat je geest is. Dat vuur, dat moet je levend houden, want alleen het vuur in jezelf. Of noem het maar licht, hè? Licht en vuur is dus hetzelfde. Maar als je het vuur levend houdt door elke keer nog opnieuw in verwondering te kunnen leven, ondanks alles of dankzij alles, hè, Dan, als je dat vuur wakker houdt, dan zul je ook altijd met open ogen opnieuw naar de dingen kunnen kijken. En als je dat dus niet als dat vuur dooft, hè, letterlijk, dan dooft dan ja, dan ben je slachtoffer. Of dan word je grijs. En dan? Dan word je niet meer enthousiast. (Etymologisch: Het uit het Grieks afkomstige woord enthousiasme begint met 'enthou', dat ontleend is aan het Griekse en theo (ἔνθεος): een innerlijke God of: God in zich hebbend. Mensen die enthousiast zijn, zijn dus door een godheid geïnspireerde personen.) Dat is ook een woord van goddelijke inspiratie eigenlijk. Theo zit daarin. En dan kom je eigenlijk op het oorspronkelijk Woord van GOD, zoals ik het zie. De G van geven, de kracht die groter is dan jij. Het universele leven, het altijd zijnde is, dat is de G van geven. En daar verbind je je mee en de O van ontvangen. Je ontvangt dat wat jou gegeven is en dat wat jou gegeven is in het ontvangen. Dat deel je. Dus de D. Dus G van geven, O van ontvangen en de D van delen. Ik zeg altijd zelf, in dienende dankbaarheid. En juist, hoe meer je dus krijgt van die energie, van G, van God en niet iets buiten jezelf omdat je het ontvangt, is het in jou. Er is eigenlijk geen scheiding. En dat is dat vuur tussen binnen en buiten. Je brandt. En waar is dat vuur, die warmte? Het is één. Dus vind je die eenheid, die alignment van jouw individuele leven met het universele leven. Oftewel laat je het vuur branden, dan kun je dat wat jou gegeven is ontvangen, maar ook delen. En dat is volgens mij de Heilige Drie eenheid.

Ida: Ja Madama. Dit is weer fantastisch verwoord.  We hebben een hele intense sessie achter de rug. En ik wil ook nog even zeggen aan mensen, ik kan me voorstellen dat je ook soms wel denkt van goh, ik zou dit wel willen nalezen. Dat kan. Van alle podcast afleveringen wordt ook de tekst gepubliceerd op onze website bij de blogs, en daar vind je ook de afbeeldingen van bijvoorbeeld de schilderijen of zoals van vandaag de kracht cirkel. Dus dat is heel interessant. Je kunt gewoon denken van nou   ik heb het geluisterd, maar ja, ik wil toch nog eens even erdoorheen. En ik ben bijvoorbeeld iemand die meer houdt van lezen, dan kan je dat natuurlijk ook zonder meer doen. Op onze eigen website staat ook de podcast.  Maar kijk vooral ook op Spotify en Apple Podcast. En verder nog één ding. Mocht je geïnteresseerd zijn in een workshop, bijvoorbeeld een workshop Kracht cirkel maken, laat ons weten! Met een klein groepje kun je dat doen. Staat ook allemaal op de website. Bedankt voor het luisteren. Tot de volgende keer!